Μεταλαγμένοι, χορτασμένοι απο αγάπη

Χορτάσαμε αγάπη λοιπόν, μια αγάπη η οποία μας προκάλεσε αηδία. Αγάπη βασισμένη στον υλισμό και όχι στην ουσία. Αγάπη που κρύβει μόνο θέλω και εγωισμό. Μια αγάπη που βασίζεται στο τίποτα, τεντωμένη σε ένα σκοινί έτοιμο να σπάσει. Χωρίς αύριο, χωρίς σκοπό. Δεν αντέχεται, διότι δεν έχει πνεύμα. Αγαπώ λέω, θέλω ελευθερία. Μάταια όμως, δεν γνωρίζω τίποτα από τα δυο. Αγαπώ λέω, θέλω να αλλάξω. Μα ουσιαστικά, δεν αντέχω το είδωλο μου στον καθρέφτη. Μα έχω ανάγκη την αλλαγή. Μα δεν κουνάω ρούπι από την βόλεψη μου. Θέλω να αλλάξω μα με ενοχλούν όλα γύρω μου. Ουσιαστικά, είμαι μονάχα εγώ που δεν αντέχω. Σπάω, γέρνω, σηκώνομαι. Δεν αντέχεται η αγάπη χωρίς αντάλλαγμα. Είδες λοιπόν που δεν γνωρίζεις την αγάπη. Θες εξουσία, υποταγή. Δεν σε ικανοποιεί η ελευθερία. Υποδούλωση στο εγώ, στο ναρκισσισμό. Τάισε την περηφάνεια σου με μηδέν πνευματική αξία. Έμαθες να αντικρίζεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια άλλων. Αυτό σε κούρασε. Σε εξάντλησε. Σε εξαπάτησε. Σταυροδρόμια αδιέξοδα. Δεν καταλήγουν πουθενά. Άυλες παγερές αναζητήσεις βουτηγμένες στην ματαιότητα του τίποτα. Μην κοιτάς το παρελθόν, προσφέρει μόνο πόνο. Μην κοιτάς το μέλλον, προσφέρει αγανάκτηση και ανησυχία. Κοίτα το παρόν, διότι έπαψες να ζεις σε ψεύτικες διαστάσεις. Διαστάσεις που δεν ορίζουν τίποτα. Που δεν θα υπάρχουν στο μέλλον. Μονάχα ένα θα παραμείνει ζωντανό...το χαμόγελο σου. Μην αφήσεις να στο πάρουν μακριά. Είναι η περιουσία σου. Χρόνια την μάζευες από εδώ και από εκεί. Αψηφώντας την μιζέρια. Γυρνώντας την πλάτη σου στην κακεντρέχεια. Χαμογελούσες πάντα. Διέλυες τα πάντα. Δεν τους ανήκει, είναι δικό σου. Φύλαξε το γερά μες την καρδιά σου. Αντέχεις, μπορείς. Συνέχισε. Είσαι νικητής. Λεοντόκαρδος. Δεν φοβάσαι τις ύαινες όντας λαβωμένος. Μάχεσαι γεμάτος πληγές. Πέφτεις, σηκώνεσαι, γελάς. Ματώνεις, αρχινάς. Βρυχάσε να τρομάζεις τους εχθρούς. Άδικα φωλιάσανε μέσα σου. Ένα πάτημα γερό και θα φύγουν όλα. Δεν θα σε νικήσουν, μεταλλαγμένε αδερφέ μου. Δεν μπορούν την τόση λάμψη. Την πολεμούν διότι τους καίει. Τους τυφλώνει μπερδεύοντας τα βήματα τους. Μια είναι η λύση, οπισθοχώρηση. Φτάνει μόνο να σηκωθείς.

 

Μεταλλαγμένους μας αποκαλούν εμάς που δεν σκεφτόμαστε το ίδιο. Μεταλλαγμένους μας αποκαλούν εμάς που αναπνέουμε τον ήλιο. Τους μπερδεύει η αγάπη μας. Τους μπερδεύει η ψυχή μας. Έχουμε δίψα για ζωή. Μα όχι συμβατική. Έχουμε δει πως είναι το μετά. Για αυτό πιστεύουμε πως δεν είναι ποτέ αργά. Αγαπάμε και σκεφτόμαστε χωρίς να διαλυόμαστε. Δεν μπορούνε την μάτια μας. Καίει δυνατά μες στα μυαλά μας. Νιώθουν τον έλεγχο ψηλά. Δεν είναι πια αργά. Έχουμε φωνή, βαριά. Πιο τρελή και απ´ τα μωρά. Η αγνότητα υπερνικά, την δόλια συμπεριφορά. Θα μας δούνε εκεί μπροστά ευχόμενοι πως δεν είναι αργά.

Κυριάκος Τρικαλιώτης αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων.