Απολογισμός μιας δύσκολης σχολικής χρονιάς

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες των παιδιών του σχολείου μας,

Σήμερα (χθες) τελευταία ημέρα σχολικής χρονιάς αποχαιρετήσαμε τους μαθητές και τις μαθήτριές μας. Με πολλά και μεγάλα ερωτηματικά.

Τι τους άφησε στο γνωστικό επίπεδο, η χρονιά της πανδημίας; Τι μπόρεσε να τους προσφέρει το σχολείο;  Τι τους πρόσφερε πραγματικά η πολιτεία;  Ποιες οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί στην καθημερινή εξ αποστάσεως διδασκαλία;  Πόσοι μαθητές και οικογένειες είχαν σύγχρονα ψηφιακά μέσα ώστε να μπορούν τα παιδιά να παρακολουθούν τα μαθήματά τους;  Είναι δυνατόν (παγκόσμια πρωτοτυπία του Υπ. Παιδείας) να παρακολουθούν τα μαθήματα από κινητά τηλέφωνα; Είναι δυνατόν να κάνουν γυμναστική, καλλιτεχνικά (ζωγραφική) ή μουσική στο σαλόνι ή στην κουζίνα του σπιτιού; Πόσα παιδιά έμπαιναν στη webex και μετά έκαναν ότι παρακολουθούσαν; (έχουμε ενδείξεις γι’ αυτό). Ποια η ψυχολογική επιβάρυνση του εγκλεισμού; Ακόμη χειρότερα. Ποια η ψυχολογική επιβάρυνση σε περίπτωση απώλειας; (ευτυχώς στο σχολείο δεν αντιμετωπίσαμε τέτοιο θέμα).

Τι αντιπροσωπεύουν οι βαθμοί που θα πάρουν; Χωρίς να είμαστε εξετασιο-λάτρες πως θα πάνε τα παιδιά να δώσουν πανελλήνιες του χρόνου χωρίς τις δύο προηγούμενες χρονιές να συμμετάσχουν σε κάποιο είδος εξετάσεων;  Μην βιαστείτε να πείτε μα θα τα «κάνουν» εξωσχολικά! Τότε και οι ομάδες που παίζουν δεν θα προπονούνται μέρες πριν τον αγώνα στο άγνωστο γήπεδο, αλλά θα παίζουν την ίδια μέρα που θα φθάνουν στην ξένη έδρα!!!

Ρωτήστε τα. Τι αποκόμισαν, αν αποκόμισαν τη χρονιά της πανδημίας. Πλησιάστε τα όχι στην απρόσωπη λογική «σου παρέχω τα πάντα – χαρτζιλίκι, κινητό κά» , αλλά εκμαιεύστε τις πραγματικές ανάγκες, φοβίες, ερωτηματικά ανησυχίες τους. Πάρτε ή δανειστείτε ένα βιβλίο από τη Βιβλιοθήκη της πόλης (αλήθεια γιατί αγοράζετε δεδομένα για το κινητό και όχι έστω ένα μίκυ μάους, αστερίξ κλπ.). Πηγαίνετέ τα στο Μουσείο Ελληνικής Παιδείας, έτσι θα εορτάσετε μαζί με αυτά τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, αφού λόγω συνθηκών τα σχολεία δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν όσα πιθανά σκόπευαν, τουλάχιστον για τούτη τη σχολική χρονιά.  

Τα απόνερα της πανδημίας  ψυχοκοινωνικά και οικονομικά δεν χρειάζεται να έχουν αποδέκτες τα παιδιά. Προφανώς οι συνθήκες για αρκετούς από εσάς είναι δύσκολες και οι προτεραιότητες  της καθημερινής  επιβίωσης  μεγάλες. Δεν κάνει όμως κόπο, ένας καλός λόγος, μια ερώτηση, το «νοιάξιμο» για το τι κάνουν και το πώς αισθάνονται. Ναι η κατάσταση αυτή μας έχει όλους κουράσει  αλλά μόνο με τέτοιες λογικές θα επανέλθουμε στη φυσιολογική ζωή. 

Και διαβάστε και εσείς για την πανδημία και τον covid19. Τα σχολικά βιβλία έχουν και χρήσιμες και κατανοητές πληροφορίες για τους ιούς, τα εμβόλια, τις πανδημίες κά. Ούτε για τσιπάκια λένε, ούτε ουσίες που προκαλούν καρκίνο. Αν φοβάστε τα «τσιπάκια», σβήστε το GPS από το κινητό σας!!! όσο για την «επάρατη», μάλλον θα πρέπει να ανησυχείτε για τα τσιγάρα και τα φυτοφάρμακα.

Αυτά και άλλα πολλά θα συζητούσαμε αν οι συνθήκες το επέτρεπαν και ερχόσαστε στο σχολείο. Εμείς τα ίδια ερωτήματα θα έχουμε και το Σεπτέμβρη και αυτά θα προσπαθήσουμε να θεραπεύσουμε με ή χωρίς τη βοήθεια της πολιτείας!

Καλό και ασφαλές καλοκαίρι. Και όπως λένε στο Πωγώνι «και σωστοί στο μέτρημα».

Βασίλειος Παππάς ,  Δ/ντης του 1^ου Γυμνασίου Καλαμπάκας