Σαν κακόγουστη φάρσα επαναλαμβάνονται οι κυβερνητικές φιέστες για την αποκατάσταση της Θεσσαλίας

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού κατά  την παρουσίαση των έργων αποκατάστασης των ζημιών από τις  καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτέμβρη στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο Μουζακίου, αν δεν πρόκειται για μία  επαναλαμβανόμενη κακόγουστη φάρσα, σίγουρα προκαλούν και εξοργίζουν τους  πληγέντες και το λαό της Θεσσαλίας .

Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι σε θέση πια να κάνει εξαγγελίες και να δίνει υποσχέσεις, όχι μόνο γιατί τις ίδιες γενικόλογες και χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις έδινε και  πριν 3,5 χρόνια με την κακοκαιρία “Ιανός”, αλλά κυρίως γιατί η κυβέρνηση ακολούθησε την ίδια εγκληματική πολιτική που αφήνει τον λαό εντελώς απροστάτευτο.

Αποτελούν πρόκληση για το λαό της περιοχής οι  φράσεις που ακούστηκαν από τον πρωθυπουργό όπως, «να μην αισθάνεται κανείς πολίτης της Θεσσαλίας, όσο γεωγραφικά απομονωμένος και αν είναι, ότι δεν έχει τη φροντίδα του κεντρικού κράτους, δεν λογαριάσαμε, σε καμία περίπτωση, τεχνοκρατικές προσεγγίσεις κόστους-ωφέλειας» όταν  είναι γνωστό  ότι το οδικό δίκτυο της ορεινής Καρδίτσας και του Πηλίου παραμένει σε μεγάλο βαθμό διαλυμένο,  όταν  χιλιάδες αγρότες ζουν με την αγωνία για το πώς θα ποτίσουν τα χωράφια τους το καλοκαίρι αφού  δεν έχει προχωρήσει η αποκατάσταση των αρδευτικών δικτύων, ενώ και οι πομόνες από τις γεωτρήσεις έχουν καταστραφεί, όταν  παραμένουν ανοιχτά τα  αναχώματα στο δήμο Παλαμά ,  όταν  σε ορεινά χωριά του Δήμου Μουζακίου, της Αργιθέας οι κάτοικοι ζουν με την αγωνία των κατολισθήσεων,  όταν τα Κέντρα Υγείας Μουζακίου και Παλαμά  δεν λειτουργούν στις νέες εγκαταστάσεις.

Είναι ψέμα  ότι, «οι πόροι του προϋπολογισμού δεν ειναι ατελείωτοι».  Ολα όσα δεν έχουν γίνει θεωρούνται περιττό κόστος από την κυβέρνηση της ΝΔ γιατί δεν «χωράνε»  τις δεσμεύσεις της ΕΕ, τους λεγόμενους «δημοσιονομικούς περιορισμούς»,  τις «αντοχές της οικονομίας» στη λογική που λέει οτι κάθε τι θα πρέπει να αξιολογείται με κριτήριο το «κόστος – όφελος» αν δηλαδή για κάθε ευρώ που δίνεται από το κρατικό ταμείο θα υπάρχει όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους. 

Οι πόροι του προϋπολογισμού είναι «ατελείωτοι» όταν πρόκειται να χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων  για να στηριχτεί η κερδοφορία τους,  όταν πρόκειται για δαπάνες που αφορούν  ευρωΝΑΤΟικές αποστολές , χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της χώρας μας, (500.000 ευρώ κάθε μέρα (!!!) στοιχίζει στον λαό η αποστολή της φρεγάτας «Υδρα» στον (ΝΑΤΟικό) πόλεμο της Ερυθράς ),  όταν πρόκειται να κατασκευαστούν έργα με κριτήριο τις προτεραιότητες των επιχειρηματικών συμφερόντων  και των σχεδιασμών που υπάρχουν ώστε να παίξει η Θεσσαλία ρόλο «διαμετακομιστικού κέντρου εμπορευμάτων και Ενέργειας» για τα κέρδη της αστικής τάξης.  Τέτοιο έργο αποτελεί και ο αυτοκινητόδρομος Ε65, που ο λαός θα χρεωθεί για να τον χρησιμοποιεί τόσο με τα δισ. με τα οποία μπουκώνονται οι κατασκευαστικοί όμιλοι όσο και με τα πανάκριβα διόδια που θα λειτουργήσουν!

Όσο για  τους πανηγυρισμούς για τα λεφτά που διαθέτει το ταμείο ανάκαμψης, η αλήθεια είναι η εξής : Τα περιβόητα «λεφτά της ΕΕ»,  τα  έχει πληρώσει ο λαός διπλά και τρίδιπλα μέσα από την άγρια φορολεηλασία.. Τα  λεφτά του ταμείου ανάκαμψης , που πάνε στους επιχειρηματικούς ομίλους και όχι στο λαό,   «πάνε πακέτο» με περισσότερα από 600 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, δηλαδή αντιλαϊκούς νόμους, πολλούς από τους οποίους ψηφίζουν μαζί η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα.

Τέτοιοι είναι για παράδειγμα οι νόμοι για την παραπέρα διάλυση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, το «νέο ΕΣΥ», που επιταχύνει την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων, τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που τσακίζει με νέους φόρους τους ΕΒΕ και τους αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες κ.ά..  Απόδειξη άλλωστε ότι ο λαός παίρνει μόνο τον λογαριασμό, είναι και το γεγονός ότι το Ταμείο Ανάκαμψης δεν χρηματοδοτεί έργα αντιπλημμυρικής - αντιπυρικής - αντισεισμικής προστασίας, ενώ οι καταστροφές και οι κίνδυνοι μεγαλώνουν στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Ακόμα κι ορισμένα επείγοντα αντιπλημμυρικά έργα, που εντάχθηκαν ως «πράσινα» στο Ταμείο Ανάκαμψης, απεντάχθηκαν πριν από μερικούς μήνες για να πάνε τα χρήματα σε πιο «ώριμες», δηλαδή πιο κερδοφόρες επενδύσεις.

Το αποτύπωμα  της ΕΕ  στην «αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών»,  στο οποίο αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός , είναι πράγματι  ισχυρό αφού είναι η Οδηγία 2007/60, η οποία προωθεί την επικίνδυνη αντίληψη περί κόστους - οφέλους που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων, στην οποία  κυνικά σημειώνεται ότι, « πρέπει να επιλέγονται  κατάλληλες "βέλτιστες πρακτικές" και "βέλτιστες διαθέσιμες τεχνολογίες" που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος στον τομέα της διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας».

  Στη  φιέστα της κυβέρνησης  αποτυπώθηκε ξανά η σύγκλιση  που υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης και περιφερειακής αρχής .  Έτσι μπορεί τις  προηγούμενες μέρες ο περιφερειάρχης να ύψωνε τους τόνους απέναντι  στην κυβέρνηση για τον   «Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων» που προωθεί ακόμα περισσότερο την ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση του νερού, σήμερα  όμως  δήλωσε ξανά την στήριξη του στην πολιτική  της κυβέρνησης και στα έργα που προωθούνται από κοινού.

Η «ανάταξη» της Θεσσαλίας, προς όφελος του λαού της, δεν μπορεί να γίνει με τα ίδια υλικά που οδήγησαν στην καταστροφή της, δηλαδή  με την επίκληση της «κλιματικής αλλαγής» ως αιτία των καταστροφών και την  πολιτική που  λογαριάζει τις ανάγκες μας ως κόστος.

Απέναντι στο εχθρικό για το λαό αστικό κράτος, πρέπει και μπορεί άμεσα να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας. Ακόμη πιο μαχητικά, ακόμη πιο μαζικά, μέσα από τα σωματεία, τους αγροτικούς συλλόγους, τις επιτροπές πλημμυροπαθών ο λαός της περιοχής  να διεκδικήσει τα δίκαια αιτήματά του από την κυβέρνηση, την περιφερειακή αρχή, τις δημοτικές αρχές! Άλλωστε, ο  συλλογικός  αγώνας του λαού της  Θεσσαλίας είναι  αυτός που ανάγκασε την κυβέρνηση να δώσει  ακόμα και αυτές τις ανεπαρκείς αποζημιώσεις, το επίδομα στέγασης,  την υλοποίηση ορισμένων έργων αποκατάστασης.

Η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, στους δρόμους της διεκδίκησης, η ενίσχυση του στις κάλπες των ευρωεκλογών μπορεί να συμβάλει ώστε να δοθεί με καλύτερους όρους  αυτός ο αγώνας,  για να δοθεί οριστική απάντηση στο δίλημμα: τα κέρδη τους ή οι ζωές μας.