Δώσε την μάχη. Μην αφεθείς σαν σκόνη σε ένα ισοπεδωτικό στροβίλισμα θανάτου.

Γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά, περισσότερες φορές από όσες μπορούμε να αγνοήσουμε, της βρόμας , της διαφθοράς, της παρακμής που πηγάζουν από συστήματα και παραδόσεις που για να αναπτυχθούν στην σημερινή τους μορφή χρειάστηκε περισσότερο από 20000 χιλιάδες χρόνια. Οι παραδόσεις του θεσμού της οικογένειας, της κοινωνικής ζωής, του οικονομικού συστήματος και της θρησκείας. Στα  τελευταία 80 χρόνια έχουν χάσει την πάλαι πότε απαράλλακτη μονολιθική τους αύρα και την θεοσεβούμενη τους αίγλη. Για πολλούς ανθρώπους αυτή η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τις καθιερωμένες παραδόσεις και τους θεσμούς της θρησκείας, της πολιτικής, του οικονομικού συστήματος, της  οικογένειας, της σεξουαλικότητας κ.λ.π. σημαίνει την αρχή μιας διαρκούς προόδου και ελευθερίας μακριά από αγκυλώσεις του παρελθόντος, οδεύοντας σταδιακά προς  μια κοινωνική ουτοπία. Απλά είναι κάτι που ομολογουμένως  χρειάζεται πολύ καιρό και υπομονή για να επιτευχθεί. Για πολλούς άλλους σημαίνει την καταστροφή της κοινής λογικής, της ευπρέπειας, της κοινωνικής τάξης πραγμάτων που θα οδηγήσει την κοινωνία σε ένα ατελείωτο χάος, αφού κανένας δεν θα ξέρει τι είναι το σωστό και τι το λάθος, με ποιο τρόπο να ζήσει κι όπου οι ηθικοί κανόνες θα είναι ρευστοί και μεταλλαγμένοι και όχι απόλυτοι και παντοτινοί. Η σύγκριση αυτών των δύο θεμελιώδης αντίθετων ομάδων είναι λογικό να προκαλεί μια τεράστια ένταση, ένα στρεσάρισμα των κοινωνικών σχέσεων και μια αναταραχή εσωτερική την οποία βιώνουμε όλοι μας είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι. Από ότι φαίνεται ασχέτως σε ποια ομάδα ανήκεις, οι άνθρωποι είμαστε ευχαριστημένοι μόνο όσο υπάρχει μέλλον για να προσδοκούμε. Είτε το μέλλον σημαίνει καλοπέραση, είτε αιώνια ζωή. Στις μέρες μας όλο και λιγότεροι άνθρωποι πιστεύουν σε αυτό το τελευταίο, την μετά θάνατο ζωή. Ακόμη και αν κάποιοι δηλώνουν  πίστη γνωρίζουν ότι ένα κομμάτι της πίστης είναι αλληγορικό. Επειδή οι θρησκείες δεν προσφέρουν πια  πειστικούς μύθους πρέπει να εφευρεθούν πολιτικοί μύθοι και οικονομικοί μύθοι να αντικαταστήσουν τον παράδεισο των ουρανών με τον παράδεισο επί της γης. Αλλά η βιαιότητα και η νοσηρότητα με την οποία προσπαθούν να επιβληθούν αυτοί οι μύθοι στους πληθυσμούς δείχνει τον πανικό τους και την ανασφάλειά τους. Δείχνει πως κάτω από πολιτικές φαμφάρες κρύβονται ένα μάτσο άνθρωποι που αγκαλιάζονται μεταξύ τους στο σκοτάδι για να παρηγορηθούν  και να δώσουν κουράγιο ο ένας στον άλλο. Όλα αυτά έχουν σαν συνέπεια την δημιουργία μιας κοινωνίας σε κατάσταση διαρκούς σύγχυσης, άγχους, θυμού και εθισμού σε «ουσίες» παντελώς είδους ουσίες, χημικές, φαρμακευτικές, ψηφιακές, διατροφικές, εργασιακές η φανταστικές. Εθισμοί οι οποίοι παράγουν ψυχαναγκαστικές και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές για ικανοποίηση  του εθισμού και την αποφυγή πόνου. Βρισκόμαστε στην εποχή  των τεράτων, των εγκληματιών, και των απατεώνων, ένας ψεύτικος κόσμος που διαλύεται, πασχίζοντας να πάρει, όσους πιο πολλούς μπορεί στη άβυσσο μαζί του, μην αφεθείς σαν σκόνη σε ένα ισοπεδωτικό στροβίλισμα θανάτου. Μακριά από μύθους και ιδεοληψίες του παρελθόντος οι οποίες είναι  υπεύθυνες  για τις διαιρέσεις μας, την αντιπαλότητα μας και την έχθρα που έχουν καλλιεργήσει οι άνθρωποι μεταξύ τους. Βρισκόμαστε σε μια ιστορική καμπή σε μια ιστορική στιγμή όπου ως ανθρωπότητα έχουμε και τις γνώσεις και τα εργαλεία να δημιουργήσουμε ότι κοινωνία επιθυμούμε. Πολλές φορές ξεχνάμε ότι ο κόσμος είναι στην κατάσταση που βρίσκεται επειδή κάθε μέρα ξυπνά και κάνει αυτό που έκανε χθες. Αν ξυπνήσουμε και κάνουμε κάτι άλλο τίποτε και κανείς δεν θα είναι στη θέση του και το σύστημα θα κατέρρεε. Υπάρχει όμως ένα θέμα που με πήρε χρόνια να το αποδεχθώ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι. Οι περισσότεροι θέλουν αφεντικό να τους λέει τι να κάνουν. Είμαστε ελάχιστοι που θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι. Μπορεί να αλλάξουμε  όλα τα  συστήματα του κόσμου αν δεν είμαστε ελεύθεροι δεν θα αλλάξει τίποτε. ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ .

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ          ΓΚΑΝΟΥΛΗΣ