Η ομιχλώδης δημοσιογραφία και η μεγάλη πλάνη

Του Γιώργου Βαϊου 

Η κακή ομιχλώδης δημοσιογραφία είναι κάτι μεταξύ γουέστερν, ταινίας τρόμου, επικής υπερπαραγωγής, με συγκεκριμένους κακούς, με τον δημοσιογράφο στο ρόλο του καλού, με κίνητρα που άργησαν πάρα πολύ να αμφισβητηθούν, με μια θεώρηση ανεξαρτησίας, στηλίτευσης των κακών, των ύποπτων πτυχών.

Ο κακός δημοσιογράφος είναι ένας κοινός ηθοποιός, ένας συγκροτημένος διαστρεβλωτής κάθε αλήθειας, ένας πολιτικός και δημοσιογραφικός «απατεώνας», κάποιος που απλά πάτησε πάνω στην ρητορική του μίσους, της εχθροποίησης, της συνομωσιολογίας, με κίνητρο τα χρήματα, και σε πλήρη γνώση της διασποράς ψεύδους.
Ή μου δίνεις τόση διαφήμιση ή αλλιώς... Η καθημερνή πίεση από τα μέσα επικοινωνίας οδηγούν στους έχοντες εξουσία να ενδώσουν, για να εξασφαλιστεί η εύνοιά τους και να αποφύγουν τις επιθέσεις. Και αν όχι την εύνοιά τους, τουλάχιστον την ουδετερότητά τους. Μεγάλη πλάνη!!!

Αυτή η διαπλοκή εξηγεί και άλλα επίσης αμφιλεγόμενα deals, που επέτρεψαν σε δημοσιογράφους να βρεθούν με πολλά λεφτά αλλά και να αναπτύξουν επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Πρέπει να αγαπά κανείς πολύ τη δημοσιογραφία, την πατρίδα του, τους φτωχούς και κατατρεγμένους αυτού του κόσμου για να ασχολείσαι μαζί τους. Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης.
Φυσικά υπάρχουν αυτή τη στιγμή, δήθεν δημοσιογράφοι, που ακολουθούν τα «διδάγματά» κακών δημοσιογράφων, του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου πουλώντας εκδούλευση πολύ ακριβά. Πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Αυτοί όμως, δεν συνιστούν κανόνα, αλλά οικτρή εξαίρεση.
Η κακή δημοσιογραφία στην χώρα μας, είναι η χαρά να πίνεις, εις υγείαν των κορόιδων.