Ο κόσμος τους είναι η καταστολή στο σώμα και την ψυχή! Ο δικός μας, η δίψα για ζωή και ανατροπή!

12 χρόνια συμπληρώθηκαν από την εν ψυχρώ δολοφονία του  15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό, Επ. Κορκονέα. Ήταν  6 Δεκεμβρίου του  2008.

Στα 12 χρόνια που πέρασαν , με τις εξελίξεις που κύλησαν στο μύλο της ιστορίας,  αποδείχτηκε αυτό που είχαμε πει από τις πρώτες στιγμές μετά την απρόκλητη αιματοχυσία. Ότι διαχρονικά η επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κρατική βία και καταστολή, την αστυνομική αυθαιρεσία. Γι΄αυτό διαδηλώναμε και παλεύαμε , ως μέλη του ΚΚΕ και  της ΚΝΕ , μαζί με χιλιάδες νέους στα Τρίκαλα , στην Αθήνα σ’ όλη την Ελλάδα. Για να ορθωθεί ένα κίνημα οργανωμένο ταξικό , που θα στεκόταν  κυματοθραύστης στην αντιλαϊκή θύελλα που ερχόταν με σφοδρότητα και το ΚΚΕ προειδοποιούσε . Κι ας μας χλεύαζε η αστική προπαγάνδα, υιοθετημένη πολλές φορές από μικροαστούς αλλά και δύσπιστο λαϊκό κόσμο  , ότι «το ΚΚΕ πάντα υπερβάλει , πάντα φέρνει την καταστροφή» , «ότι αυτά που λέτε δεν πρόκειται να γίνουν» κλπ. Στα χρόνια της κρίσης που ακολούθησαν είδαμε τι έγινε και τι όχι και ποιος επαληθεύτηκε.

12 χρόνια μετά  έχουμε περάσει ξανά  σε μια νέα φάση, οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που επιταχύνεται από την εκδήλωση της πανδημίας και αναδύει πιο απροκάλυπτα σε όλο τον πλανήτη   τη σαπίλα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

12 χρόνια  προστίθενται συνεχώς νέοι κρίκοι στην αλυσίδα των μέτρων κρατικής τρομοκρατίας, αυταρχισμού και καταστολής, που προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις, για να θωρακιστεί αποτελεσματικά το εκμεταλλευτικό σύστημα, να επιβληθεί “σιγή νεκροταφείου”, υποταγή στη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Βαρβαρότητα που σήμερα εκφράζεται στις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για τα καθημερινά ρεκόρ σε κρούσματα και θανάτους, την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας, τις τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, τη μετατροπή των χώρων δουλειάς και των μέσων μαζικής μεταφοράς σε εστίες υπερμετάδοσης. Αλλά εκφράζεται και με την αξιοποίηση της πανδημίας από την κυβέρνηση ως ευκαιρία για να επιταχύνει το αντιλαϊκό της έργο, να περάσει τις ανατροπές του αιώνα, με την κατάργηση και με νόμο του 8ωρου, τη νομιμοποίηση της υποχρεωτικής 10ωρης εργασίας, τη θεσμοθέτηση μισθών 200 ευρώ, την ενίσχυση της καταστολής.

Η ένταση της καταστολής δεν είναι «ελληνικό φαινόμενο», ούτε μόνο «εμμονή» κάποιων «ιδιόρρυθμων» ή  «συντηρητικών» και «αυταρχικών» υπουργών. Αποτελεί κοινή συνισταμένη της δικτατορίας του πλούτου σε όλες τις χώρες, τόσο από φιλελεύθερες όσο και από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Συνιστά επίσημη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς με τη βούλα της απαγορεύονται το δικαίωμα σε απεργίες, διαδηλώσεις, τη συνδικαλιστική δράση, ακόμα και το να φωτογραφίζεις αυθαιρεσίες από δυνάμεις καταστολής, όπως στη Γαλλία. Άλλωστε, τα γεγονότα του τελευταίου χρόνου με τις  αποτρόπαιες εικόνες, όπου στις ΗΠΑ  δυνάμεις της αστυνομίας  δολοφονούν εν ψυχρώ, στη Γαλλία , στην Πολωνία και αλλού  καταστέλλουν λαϊκές κινητοποιήσεις, μαζί με την ενίσχυση του νομικού κατασταλτικού οπλοστασίου επιβεβαιώνουν αυτή τη στρατηγική των κεφαλαιοκρατών.

           

Στη χώρα μας έχει μεσολαβήσει η απαράδεκτη δικαστική απόφαση που οδήγησε στην αποφυλάκιση του δολοφόνου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Επ. Κορκονέα, ο οποίος είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε ισόβια κάθειρξη, και την αθώωση του άλλου κατηγορουμένου, Β. Σαραλιώτη, με την προκλητική αναγνώριση “ελαφρυντικών”.  Προκάλεσε και προκαλεί  δικαιολογημένα το αίσθημα δικαίου του λαού και της νεολαίας  και  καλλιέργησε   κι άλλο το έδαφος για ένταση της καταστολής και της ασυδοσίας.

Αυταρχισμός και καταστολή που κλιμακώθηκε στην περίοδο εισόδου στη νέα καπιταλιστική κρίση και την εξέλιξη της  πανδημίας , ενώ κορυφώθηκε με τις αντιδημοκρατικές αποφάσεις της κυβέρνησης για απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων  στην επέτειο του ξεσηκωμού στο Πολυτεχνείο , στις 17 Νοέμβρη, αλλά  και  στην προσπάθεια καταστολής της απεργίας στις 26 Νοέμβρη.

Τελευταία πράξη ξετσιπωσιάς και αυτογελιοποίησης της  κυβέρνησης, το όργιο καταστολής (παρεμπόδιση, προσαγωγές)  και χυδαιότητας τη μέρα μνήμης  του δολοφονημένου Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου , όπου αστυνομικοί των ΜΑΤ   χλευάζουν την κατάθεση λουλουδιών στην περιοχή  της δολοφονίας.

 Τα αυταρχικά μέτρα που παίρνει είναι πέρα και έξω από κάθε λογική προστασίας της δημόσιας υγείας, την οποία έχει αφήσει στο έλεος. Άλλωστε οι συμβολικές εκδηλώσεις του κινήματος για το Πολυτεχνείο , για  αλληλεγγύη  στους υγειονομικούς καθώς και  στη μνήμη ενός αδικοχαμένου παιδιού, τηρούν όλα τα υγειονομικά μέτρα, ενώ η κυβέρνηση απαντά με παράταξη  χιλιάδων συνωστισμένων αστυνομικών (που όπως καταγγέλουν συνδικαλιστικά τους όργανα -σαν την Ένωση Τρικάλων-  η πολιτεία τους παρέχει μηδαμινά μέσα προστασίας και τους λογαριάζει αναλώσιμους)   με αυταρχισμό, παρεμπόδιση και προσαγωγές.

Αυτά τα μέτρα υπακούν μόνο σε μία λογική και σ’ ένα στόχο: Να μπει "φίμωτρο" στο λαό -και ιδιαίτερα στη νεολαία- και να μονιμοποιηθούν πρακτικές καταστολής με πρόσχημα την πανδημία.

Αυτό ακριβώς είπαμε κι από την πρώτη στιγμή  της πανδημίας : «Μένουμε δυνατοί, δεν μένουμε σιωπηλοί». Ήταν η δική μας απάντηση στο ανεπαρκές «Μένουμε σπίτι» της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Γι’ αυτό τώρα έχουμε τη δύναμη να φωνάξουμε :  « Η τρομοκρατία δε θα περάσει! Η φωνή μας δε φιμώνεται! Απέναντι στο όργιο αυταρχισμού, ο λαός και η νεολαία θα αντιτάξουμε την οργανωμένη μας πάλη για ζωή με δικαιώματα!»

Και να ‘χουν ένα πράγμα στο νου τους: Ο Ελληνικός λαός μπορεί να φορά μάσκα προστασίας , δεν μένει όμως, ούτε θα μείνει σιωπηλός! Η φωνή του δεν πρόκειται να φιμωθεί! Θα βάλει lockdown στην πολιτική τους! 

 

Σωτηρόπουλος Σωτήρης , Γραμματέας της Τ.Ε. Τρικάλων του ΚΚΕ.