Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών- " Ο δάσκαλος ο φύλακας του φωτός "

[ Ένα στοχαστικό κείμενο, αφιερωμένο στους ανθρώπους που κρατούν άσβεστη τη φλόγα

της γνώσης]

Σήμερα, 5 Οκτωβρίου, η ανθρωπότητα στρέφει το βλέμμα της προς εκείνους που αποτελούν τη σπονδυλική στήλη κάθε κοινωνίας , τους Εκπαιδευτικούς όχι απλώς ως λειτουργούς της μάθησης, αλλά ως φορείς ενός φωτός που δεν επιτρέπεται να σβήσει!

Αγαπητοί μου,

Ο Εκπαιδευτικός δεν εργάζεται, διασώζει.

Διασώζει το νήμα της γνώσης μέσα σε εποχές σύγχυσης,

Μεταφέρει τη φλόγα της κριτικής σκέψης, όταν όλα γύρω βουλιάζουν στην ευκολία της πληροφορίας.

Στην τάξη όπου συναντώνται το παρόν και το μέλλον, ο δάσκαλος στήνει το μικρό παρατηρητήριο του κόσμου.

Από τον πίνακα και το βλέμμα ενός παιδιού χαρτογραφεί ολόκληρες ηπείρους ελπίδας!

Δεν διδάσκει απλώς μαθηματικά ή ιστορία, ανασύρει από το βάθος της ψυχής το θάρρος να σκέφτεται!

Ο καλός δάσκαλος δεν έχει ανάγκη να φαίνεται

Είναι σαν το μελάνι που χάνεται μέσα στις λέξεις για να αναδυθεί το νόημα.

Όταν οι μαθητές του πετούν, εκείνος σιωπά, γιατί γνωρίζει ότι τότε έχει ήδη δικαιωθεί!

Φίλες και φίλοι,

Σήμερα ας μην τους ευχαριστήσουμε με λόγια.

Ας τους αναγνωρίσουμε με μνήμη, με τη μνήμη του βλέμματος εκείνου του δασκάλου που μας έκανε να αγαπήσουμε κάτι που δεν καταλαβαίναμε ,του ανθρώπου που πίστεψε σε εμάς πριν τολμήσουμε να πιστέψουμε στον εαυτό μας.

Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών είναι υπόμνηση οτι μέσα σε κάθε σχολική αίθουσα παίζεται αθόρυβα το μέλλον της ανθρωπότητας!

ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Κάποτε στάθηκα κι εγώ μπροστά σε πίνακες γεμάτους κιμωλία και βλέμματα ανυποψίαστα.

Έμαθα ότι η διδασκαλία δεν είναι μονόλογος αλλά συνοδοιπορία ,οτι το μάθημα αρχίζει τη στιγμή που ο δάσκαλος σωπαίνει κι ο μαθητής τολμά να ρωτήσει.

Κάθε σχολική αίθουσα υπήρξε για μένα ένα εργαστήρι ανθρώπων.

Εκεί είδα το θαύμα να γεννιέται.

Η απορία να μεταμορφώνεται σε γνώση και η γνώση σε ευθύνη.

Εκεί κατάλαβα οτι όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί, το βλέμμα ενός παιδιού που καταλαβαίνει κάτι για πρώτη φορά, παραμένει η πιο καθαρή μορφή ελπίδας!

Κι αν κάτι κρατώ από όλη αυτή τη διαδρομή ,είναι πως ο δάσκαλος δεν "τελειώνει "

ποτέ!

Συνεχίζει να μαθαίνει, να αμφισβητεί, να ονειρεύεται!

Γιατί στο βάθος, κάθε δάσκαλος είναι ένας αιώνιος μαθητής του φωτός!!!!!!!!!!

Κώστας Πρεβέντης, Εκπαιδευτικός,

Ειδικός Συνεργάτης του Δημάρχου Μετεώρων