Όταν το σώμα ψιθυρίζει πριν φωνάξει!

Υπάρχουν φορές που το σώμα δεν πονά αμέσως — προειδοποιεί.

Μερικές μέρες πριν, εβδομάδες ίσως, αρχίζει να ψιθυρίζει κάτι που ο νους δεν θέλει να ακούσει.

Μια κούραση που δεν εξηγείται, ένας κόμπος στο στομάχι, ένα βάρος στο στήθος που δεν είναι ακόμα πόνος, αλλά είναι ήδη μήνυμα.

Εκεί, ανάμεσα στο “όλα καλά” και στο “δεν αντέχω άλλο”, γεννιέται ο πιο ειλικρινής διάλογος του ανθρώπου με τον εαυτό του.

Το σώμα δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα — απλώς λέει την αλήθεια που το στόμα δεν τολμά.

Και κάθε αλήθεια που δεν λέγεται, βρίσκει έναν τρόπο να φανερωθεί αλλιώς: ως ένταση, ως σύμπτωμα, ως κραυγή μέσα από το ίδιο το σώμα.

Όταν αρχίζουμε να ακούμε το σώμα μας, κάτι αλλάζει.

Η προσοχή μετατρέπεται σε πράξη φροντίδας.

Η σιωπή του πόνου γίνεται πρόσκληση για επανασύνδεση.

Κι εκεί, μέσα στην ησυχία, μπορεί να συμβεί το πιο θεραπευτικό πράγμα απ’ όλα:

να επιστρέψουμε στην αλήθεια μας.

Γιάννης  Ξηντάρας