Η Ανάπτυξη Ξεκινά με την Παράδοση (των Πάντων)

Σε έναν τόπο που διψά για ηγέτες με όραμα, ήθος και αποφασιστικότητα, είναι πραγματικά παρηγορητικό να βλέπουμε αιρετούς που διαλέγουν... τον εύκολο δρόμο. Τον φαρδύ και ασφαλτοστρωμένο δρόμο της υπακοής. Γιατί να ζορίζεσαι με όραμα, όταν μπορείς απλά να υπογράφεις;

Δήμαρχοι με βαθιά «ευαισθησία» κυρίως στις πιέσεις άνωθεν και πέριξ. Που θεώρησαν τη δημόσια περιουσία όχι ως ευθύνη, αλλά ως ευκαιρία. Και την προσέφεραν με γενναιοδωρία συγκινητική, λες και την κληρονόμησαν από τη γιαγιά τους. Σύμβαση; Παραχώρηση; ΣΔΙΤ; Βάλτε μια υπογραφή να τελειώνουμε. Εξάλλου, τι είναι το πάρκο μπροστά στην ανάπτυξη; Ένα χαλί για να περάσει η επένδυση.

Ναι, μερικά επιχειρηματικά σχήματα εγχώρια ή ξένα, δεν έχει σημασία μπορεί να ωφελήθηκαν. Αλλά έτσι είναι η πρόοδος: κάποιοι χάνουν, κάποιοι χτίζουν πεντάστερα. Ας μην είμαστε μικρόψυχοι.

Ακτές παραδομένες στο μπετόν, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας σε τιμή ευκαιρίας, πλατείες με design... εργολάβου. Κι όλα αυτά με απόλυτη αδιαφάνεια, χωρίς τον εκνευριστικό θόρυβο της δημόσιας διαβούλευσης. Γιατί να μιλάμε με τους πολίτες όταν μπορούμε απλά να τους ενημερώνουμε εκ των υστέρων;

Και στην τελετή; Χαρές, φωτογραφίες, φανφάρες. Κορδέλες κομμένες με χειρουργική ακρίβεια και λόγια βαριά σαν μπετό. «Όραμα», «πρόοδος», «νέες θέσεις εργασίας» όλα τα συστατικά της επιτυχημένης συνταγής. Αν τύχει και ρωτήσει κανείς πώς φτάσαμε ως εδώ, υπάρχει πάντα η πλακέτα να θυμίζει ποιος «έφταιγε».

Κι όταν οι καιροί αλλάξουν; Όταν έρθει η ώρα του απολογισμού, αυτοί οι πρόθυμοι υπηρέτες της «ανάπτυξης» ίσως να μη θυμούνται πόσα έργα έκαναν, αλλά να πασχίζουν να ξεχάσουν για ποιους τα έκαναν. Δεν θα μείνουν στην Ιστορία με προτομές και δρόμους στο όνομά τους αλλά ίσως βρουν μια θέση στις υποσημειώσεις. Εκεί όπου γράφονται τα μικρά γράμματα της μικρότητας. Εκεί όπου κατοικούν οι "ήρωες" της βολής και οι τιμητές του «ό,τι πεις, αφεντικό».

Γιατί ναι, η Ιστορία έχει κακή μνήμη αλλά εξαιρετικό αρχείο.

Γιώργος Βαΐου