Ξέρει σκάκι ο Λευτέρης­;

Η σχέση πολιτικής και σκακιού είναι οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει ο παίκτης ή ο πολιτικός στην προσπάθεια να επιλέξει την επόμενη κίνηση του γνωρίζοντας τις δυνατότητες και την εξέλιξη των καταστάσεων σε βάθος πολλών κινήσεων.

Ο στόχος του παιχνιδιού είναι το Ματ.

Ο Δήμαρχος μας μέχρι σήμερα παίζει μια τέτοια παρτίδα με τα στρατιωτάκια, που κάποια στιγμή θα του τελειώσουν. Οι πύργοι ακούνητοι, οι αξιωματικοί ανήμποροι, τα άλογα κουτσά, και η βασίλισσα μαύρα μεσάνυκτα. Οι κινήσεις εντυπωσιασμού έχουν πλέον ξεθωριάσει.

Δήμαρχε, ο ιδιοφυής πολιτικός δεν «κυβερνάει» με πυροτεχνήματα. Έχει το χάρισμα να βλέπει βαθιά το τοπίο των εξελίξεων και να επιλέγει τις κινήσεις που πλησιάζουν το στόχο του. Το μυαλό του κινείται με την άνεση ενός έμπειρου καπετάνιου σε άγνωστες θάλασσες. Κι όταν αυτές φουρτουνιάζουν, δεν συγκαλεί το συμβούλιο των μούτσων, αλλά παίρνει μόνος του και γρήγορα τις αποφάσεις, αλλάζει πορεία, κατεβάζει τα πανιά και ψάχνει για ηρεμότερα νερά.

Με «μόνιμες και πάγιες θέσεις» στο κεφάλι μόνο να βουλιάξει μπορεί.

Το ζούμε άλλωστε.

Το πού θα καταλήξει το ξέρουμε.

Για να συνειδητοποιήσουν λοιπόν οι εμπλεκόμενοι το τι φταίει και πάνε από γκάφα σε γκάφα, τους προτείνω να αναμετρηθούν σε μια παρτίδα σκάκι μ΄έναν υπολογιστή.

Γιώργος Βαΐου