«Φύλλο και φτερό» οι τραπεζικές καταθέσεις απο την ΑΑΔΕ

Εκτεταμένους ελέγχους των τραπεζικών καταθέσεων και των εμβασμάτων ξεκινάει ο φοροελεγκτικός μηχανισμός αξιοποιώντας τις «εμμεσες τεχνικές ελέγχου».

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ΑΑΔΕ, μέσα στο 2024, θα βρεθούν σε ασφυκτικό ελεγκτικό κλοιό, επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα που αποκρύπτουν από την εφορία πραγματικούς τζίρους και εισοδήματα, μέσα από την χρήση διατάξεων που περιλαμβάνονται στον νέο φορολογικό νόμο.

Το βασικό όπλο θα είναι οι «έμμεσες τεχνικές ελέγχου» τις οποίες χρησιμοποιεί ο φοροελεγκτικός μηχανισμός, προκειμένου να είναι σε θέση να επιβάλλει επιπλέον φόρους και πρόστιμα στους ελεγχόμενους φορολογούμενους.

Στα φυσικά πρόσωπα οι έμμεσες τεχνικές ελέγχου χρησιμοποιούνται όταν το ποσό του δηλούμενου εισοδήματος δεν επαρκεί για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης, ή όταν υπάρχει περίπτωση προσαύξησης περιουσίας η οποία δεν καλύπτεται από το δηλούμενο εισόδημα.

Mεταξύ των έμμεσων αυτών τεχνικών περιέχονται και εκείνες που στηρίζονται σε στοιχεία από τραπεζικές καταθέσεις, δαπάνες σε μετρητά, ρευστότητα του φορολογουμένου, έτσι ώστε να είναι εφικτός ο προσδιορισμός των εισοδημάτων και στις παρακάτω περιπτώσεις:

1. Όταν δηλώνεται ζημία σε τρία τουλάχιστον συνεχόμενα έτη και δεν προκύπτει ο τρόπος χρηματοδότησης της επιχείρησης, με τον οποίο καλύπτονται οι υποχρεώσεις της.

2. Όταν υπάρχει σημαντική αναντιστοιχία μεταξύ αγορών, πωλήσεων και αποθεμάτων.

3. Όταν ο συντελεστής μικτού κέρδους που προκύπτει από τα δηλούμενα αποτελέσματα είναι διαφορετικός από αυτόν που προκύπτει βάσει των παραστατικών αγορών και πωλήσεων.

4. Όταν η επιχείρηση δεν προσκομίζει στοιχεία που ζητά η φορολογική διοίκηση, ύστερα από δύο προσκλήσεις.

Ποιες είναι οι έμμεσες τεχνικές

Σύμφωνα με την νομοθεσία οι έμμεσες τεχνικές που εφαρμόζονται σήμερα είναι οι εξής:

1. Η αρχή των αναλογιών: Με την μέθοδο αυτή προσδιορίζονται τα έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα, οι εκροές και τα φορολογητέα κέρδη του ελεγχόμενου προσώπου βάσει αναλογιών και ιδίως, του περιθωρίου μικτού κέρδους.

2. Η αρχή ανάλυσης ρευστότητας του φορολογούμενου: Η τεχνική προσδιορίζει τη φορολογητέα ύλη αναλύοντας τα έσοδα, τις αγορές και δαπάνες και τις αυξήσεις και μειώσεις των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων του φορολογούμενου φυσικού προσώπου.

3. Η αρχή της καθαρής θέσης του φορολογούμενου: Η τεχνική αυτή αναδημιουργεί το οικονομικό ιστορικό του φορολογούμενου φυσικού προσώπου και προσδιορίζει φορολογητέα ύλη, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα περιουσιακά στοιχεία και τα διαθέσιμα κεφάλαια προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικά, τις διάφορες απαιτήσεις προσωπικές, οικογενειακές, επαγγελματικές, τις υποχρεώσεις προσωπικές, οικογενειακές ή επαγγελματικές, τις ατομικές, οικογενειακές και επαγγελματικές δαπάνες ως και τα εισοδήματα από λοιπές πηγές (ατομικά και οικογενειακά).

4. Η αρχή της σχέσης τιμής πώλησης προς το συνολικό όγκο κύκλου εργασιών: Με την μέθοδο αυτή προσδιορίζονται τα έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα αξιοποιώντας τη σχέση της τιμής πώλησης προς το συνολικό όγκο κύκλου εργασιών.

5. Η αρχή του ύψους των τραπεζικών καταθέσεων και των δαπανών σε μετρητά: Η τεχνική αυτή προσδιορίζει φορολογητέα ύλη παρακολουθώντας την κίνηση των (διαθεσίμων) κεφαλαίων του φορολογούμενου, του/της συζύγου και των προστατευομένων μελών αυτών, είτε με την κατάθεση αυτών σε χρηματοπιστωτικούς λογαριασμούς είτε με την ανάλωση τους σε διάφορες συναλλαγές με χρήση μετρητών.