ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Ήταν ημέρα Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου του 2023 και ώρα 23:21. Ήταν η στιγμή που ο χρόνος πάγωσε και η Ελλάδα σιώπησε! Πενήντα επτά (57) νεκροί ήταν ο τραγικός απολογισμός της σύγκρουσης των δυο τρένων στην αιματοβαμμένη κοιλάδα των Τεμπών. Ακολούθησαν σκηνές αρχαίας τραγωδίας! Νεκροί, ασθενοφόρα, διασωθέντες και διασώστες που κάνουν λόγο για θερμοκρασίες πάνω από 1200 βαθμούς μέσα στα βαγόνια που φλέγονταν το προηγούμενο βράδυ. Οι νεκροί αυξάνονται συνεχώς. Το μεσημέρι της Τετάρτης παραιτείται ο, τότε, υπουργός Υποδομών και Μεταφοράς και συλλαμβάνεται ο σταθμάρχης Λάρισας. Ο Πρωθυπουργός της χώρας κηρύττει τριήμερο εθνικό πένθος και φτάνει στο σημείο της τραγωδίας λέγοντας: “Ένα πράγμα μόνο μπορώ να εγγυηθώ, θα μάθουμε τα αίτια αυτής της τραγωδίας και θα κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο”. Απ’ την άλλη μεριά οι γονείς κ οι συγγενείς των θυμάτων είναι ενωμένοι και μόνοι προσπαθούν να φέρουν στο φως την αλήθεια, κάνοντας λόγο για συγκάλυψη και ευθύνες μέσα από λάθη χρόνων. Τι απέγινε τελικά; Το σημείο της τραγωδίας μπαζώθηκε και μαζί μ ‘αυτό μπαζώθηκαν και τα όνειρα των παιδιών και των υπόλοιπων θυμάτων. Εκεί σταμάτησε ο χρόνος και για τις ζωές των συγγενών. Εμείς τα παιδιά λυπούμαστε για όσους σκοτώθηκαν και δηλώνουμε την συμπαράστασή μας απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων. Ζούμε στον ίδιο χώρο, στο ίδιο σχολείο που φοίτησαν και τα παιδιά σας, καθόμαστε στα ίδια θρανία και χρησιμοποιούμε την ίδια αίθουσα που φέρει τ΄όνομά τους «ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΥΓΕΙΑΣ Χρύσας κ Θώμης Πλακιά». Ενθυμούμενοι αυτή την τραγωδία, εμείς τα παιδιά ζητάμε απ’ τους υπεύθυνους ασφαλή μέσα μεταφοράς και εγγυήσεις ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί στο μέλλον. Θέλουμε να ταξιδεύουμε χωρίς άγχος αν θα φτάσουμε κάποτε σώοι και αβλαβείς στον προορισμό μας. Εμείς τα παιδιά ζητάμε από εσάς τους μεγάλους να μας προστατεύετε από κάθε κακό και να περιφρουρήσετε τα δικαιώματά μας και όχι να μας αφήσετε βορά στ’ αδηφάγα στόματα μιας σύγχρονης ζούγκλας κοινωνίας. Νιώθουμε να καταρρέουν τα ιδανικά και οι αξίες της, στον βωμό καινούριων αντιλήψεων, ξένων των ελληνικών παραδόσεων. Σοβαρευτείτε επιτέλους, γιατί μια φορά μονάχα ζούμε και οι ζωές δεν είναι παιχνίδι για να την παίζουν κάποιοι στα ζάρια. Μαζεύτηκαν πάνω από 780.000 υπογραφές. Εμπρός, λοιπόν, ας συνεχίσουμε να το κάνουμε 7.000.000. Σας το ζητάμε εμείς, το μέλλον αυτού του τόπου, κι όσοι έχετε καρδιά και συνείδηση, να πράξετε αναλόγως. Εμείς τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ, συντετριμμένα μέσα από την καρδιά μας, ήρθαμε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους νεκρούς του δυστυχήματος των Τεμπών. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε. Όσοι επέζησαν εξομολογούνται με φρίκη όσα βίωσαν την τρομακτική στιγμή της σύγκρουσης. Η Καλαμπάκα, και συγκεκριμένα το Καστράκι, είχε τη μερίδα του λέοντος, στο βωμό της θυσίας. Τρία κορίτσια, τη Χρύσα, την Θώμη και την Αναστασία. Αχώριστες στη ζωή, μα και στον θάνατο. Αχώριστες και στην αιωνιότητα. Ο άδικος χαμός τους, βύθισε στο πένθος την τοπική μας κοινωνία, άγγιξε όμως και ολόκληρη τη χώρα και το εξωτερικό. Δεν πρόλαβαν καλά καλά να κρυώσουν τα χνώτα τους και κάποιοι μπάζωσαν το μέρος του εγκλήματος. Το λάθος τους και το λάθος όσων επιβιβάστηκαν στο τρένο του θανάτου, ήταν ότι εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους σ’ ένα μέσο, που οι αρμόδιοι υπουργοί και υφυπουργοί διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι είναι το πιο ασφαλές και σύγχρονο μέσον μεταφοράς. Ήταν δε τόσο σύγχρονο, που για αρκετή ώρα το ένα έτρεχε με φόρα μέχρι να συγκρουστεί με το άλλο. Έτσι άδικα χάθηκαν τόσες ζωές που ήταν το μέλλον αυτού του τόπου. Επειδή όμως, όπως γνωρίζουμε, τίποτα δε γίνεται αν δεν το επιτρέψει ο Θεός, τότε ένα μόνο είναι σίγουρο, ότι οι ψυχές των αποθανόντων βρήκαν ανάπαυση κοντά του. Εμείς θα τους αγαπάμε και θα τους θυμόμαστε πάντοτε και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να ξεχαστεί η μνήμη τους. Προς τους γονείς, εμείς τα παιδιά δεν ξέρουμε να πούμε λόγια παρηγοριάς, παρά μόνο ότι τώρα πια τα παιδιά τους βρίσκονται σε καλά χέρια, στα χέρια του Θεού. “ Τριαντάφυλλα αποθέτουμε σ’ αυτό εδώ το βήμα, φόρος τιμής στη μνήμη σας ολόλευκά μας κρίνα. Για πάντοτε αθάνατες Χρύσα, Θώμη, Αναστασία. ” Προσδοκούμε Ανάσταση Νεκρών