Πολιτικοί δίχως αυτογνωσία

Του Γιώργου Βαίου

Αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού, δηλαδή η αναγνώριση των δυνατοτήτων, των ταλέντων, των ελλείψεων και των υπερβολών του εαυτού μας.

Η γνώση του εαυτού μας θα μας αναγκάσει να δούμε τον εαυτό μας όχι όπως έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε, αλλά τελικά να πειστούμε για τη δικές μας ατέλειες και την παρουσία πολλών ελλείψεων.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να παρατηρεί και να αξιολογεί την παρούσα συμπεριφορά του σε σχέση με τις προσωπικές του αξίες και δυνατότητες. Δηλαδή κάθε στιγμή, ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να κάνει μία εσωτερική αποτίμηση του κατά πόσο η συμπεριφορά που επιδεικνύει είναι σε συνάφεια με αυτά που πρεσβεύει και πιστεύει.  
Για να φτάσουμε όμως εκεί θα πρέπει να έχουμε: βούληση, διάθεση, τόλμη, προσήλωση στο στόχο, αυτοπαρατήρηση, ανάλυση συναισθημάτων, αυτοκριτική με σκοπό την αυτοβελτίωση και φυσικά την ικανότητα διόρθωσης.
Το πολιτικό μας σύστημα δεν λειτουργεί ποιοτικά και αξιοκρατικά, στην επιλογή των υποψηφίων. Οι βαρύγδουποι τίτλοι στα μέσα επικοινωνίας, η κομματική δράση, η προσήλωση στις κομματικές αξίες και το συγγενολόι, φέρνουν τα αποτελέσματα. Έτσι λοιπόν, όταν κάποιος σκέφτεται ν` ασχοληθεί με την πολιτική, θα πρέπει να ενδοσκοπεί τον εαυτό του. Μπορεί να λειτουργήσει άραγε θετικά και παραγωγικά στην αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων; Έχει τα προσόντα και το γνώθι σαυτόν; Αν όχι, τότε να μην εισέρχεται στον πολιτικό στίβο. Γιατί μπορεί ν` αποβεί προς ζημία του κοινωνικού και δημόσιου συμφέροντος.
Η πολιτική αυτογνωσία τώρα και η ατομική επιλογή, θα πρέπει να είναι θεμελιωμένες σε ανθρώπινες αρχές και αξίες, σταθερές και αναλλοίωτες. Θα πρέπει να περπατήσεις με εκείνους που έχουν τις ίδιες καταβολές, τις ίδιες αγωνίες, αλλά και τις ίδιες προσδοκίες. Να αντισταθείς σθεναρά και να αντικρούσεις τις δυνάμεις της παραπληροφόρησης, της παραπλάνησης και του αποπροσανατολισμού. Η υποχρέωση αυτή, μαζί με την ανθρώπινη ιδιότητα και ιδιοσυγκρασία, έρχονται από τα βάθη της ύπαρξης, της ελεύθερης προσωπικότητας και φυσικά της μεγάλης αυτογνωσίας.
Υ.Γ  Όταν έρθει η ώρα της επιλογής η αλλιώς η ώρα τη κάλπης, ένα είναι σίγουρο. Μας αξίζει ότι επιλέγουμε. Και όπως είπε και ο Αριστοτέλης: Του πιθανωτέρους είναι τους απαιδεύτους των πεπαιδευμένων εν τοις όχλοις. «Πιο πειστικοί για τον όχλο είναι οι αμόρφωτοι από τους μορφωμένους». (Ρητορική 1395b)