<< Ο Δήμαρχος που έχει τα χέρια στις τσέπες.>>

 

Θα αναρωτηθεί κάποιος. Τι σημαίνει αυτή η φράση; Τι θέλει να μας πει ο άνθρωπος που την γράφει; Σωστά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν. Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζουμε από την φράση του τίτλου είναι ότι έχουμε έναν ιδιαίτερα ευφυή και ικανό δήμαρχο, ο οποίος πραγματικά με τα χέρια στις τσέπες διοικεί και παράγει απίστευτα θετικό έργο για την πόλη αλλά και για τους πολίτες τους οποίους αντιπροσωπεύει . Ακόμα, είναι πλαισιωμένος από εξειδικευμένο επιτελείο, που κι αυτό παράγει απίστευτο έργο, έτσι ώστε πραγματικά ο δήμαρχος να δικαιούται να έχει τα χέρια στις τσέπες... Η δεύτερη εντύπωση που αποκομίζουμε από την φράση του τίτλου είναι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ο δήμαρχος αισθάνεται ότι παράγει έργο κατά το ίδιο αλλά η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Η αδράνεια κι η μετριότητα θεωρούνται επιτεύγματα και σε αυτή την περίπτωση οι πολίτες βιώνουν τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να μπορούν να γίνουν έργα ουσίας κι ανάπτυξης, με ότι αυτό συνεπάγεται. Τώρα γεννάται το ερώτημα σε όλους εμάς. Εμείς τι περίπτωση δημάρχου έχουμε; Δεν θα απαντήσω εγώ, παρά θα εκθέσω τα τελευταία γεγονότα που δίνουν ξεκάθαρα και περίτρανα την απάντηση. Στην πρώτη περίπτωση του ικανού δημάρχου τίθεται το ερώτημα για το αν θα είχε την ανάγκη αυτός ο ικανός δήμαρχος, ένα χρόνο πριν τις εκλογές να πέσει τόσο χαμηλά και να επιτεθεί λεκτικά στοχεύοντας την προσωπική εργασία, αλλά και την επιχείρηση ΚΔΑΠ του υποψήφιου δημάρχου της αντιπολίτευσης κύριου Λευτέρη Αβραμόπουλου . Η λεκτική αυτή επίθεση δεν στοχεύει μόνο τον κύριο Αβραμόπουλο, αλλά και τους εργαζόμενους στα ΚΔΑΠ, όπως και τα παιδιά που απολαμβάνουν μία σύγχρονη διδακτική και βιωματική μέθοδο μάθησης. Ο ικανός δήμαρχος θα είχε την ανάγκη να ωρύεται εναντίον ενός νέου που κατέχει θέση κρατικής ευθύνης κι ο οποίος κατά κοινή ομολογία έχει πετύχει άριστα αποτελέσματα σε ένα ευαίσθητο τομέα όπως είναι οι πρόσφυγες; Μα φυσικά όχι! Ο ικανός και ευφυής δήμαρχος δεν πέφτει σε αυτό το επίπεδο! Όταν όμως πέσει τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για όλους με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Η απάντηση δόθηκε από μόνη της! Μπορώ να καταλάβω ότι η ζήλια κι ο φθόνος είναι ανθρώπινα πάθη ,ειδικά μάλιστα όταν έχεις απέναντι σου ένα νέο ,τεχνοκράτη, 34 χρονών πετυχημένο σε όλα τα επίπεδα, με όραμα και πυγμή να τα αλλάξει όλα και κυρίως την αδράνεια και το βόλεμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται ! Θέλει μεγαλείο ψυχής να το αντιμετωπίσεις δεν είναι εύκολο! Υ Γ. Θα παρακαλούσα τον κύριο αντιδήμαρχο τουρισμού να μην πιάνει στο στόμα του τους 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες . Αποτελεί ιεροσυλία στον υπέρτατο βαθμό για τα ιδανικά που πίστευαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής... ΚΑΡΑΛΗΣ ΒΑΙΟΣ