Τελευταίες Ειδήσεις

Το ….τέλος του πετρελαίου και οι “πράσινες ψευδαισθήσεις”

Ίσως σε ένα ή δύο χρόνια, οι τρέχουσες συζητήσεις για το αξιοθρήνητο μέλλον της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου θα φαίνονται γελοίες

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΡΟΣΣΙΟΥ
Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters και τις πληροφορίες του από τον ΟΠΕΚ, η συμμαχία των εξαγωγικών χωρών πετρελαίου εξετάζει σοβαρά το σενάριο το οποίο θέλει τη ζήτηση του πετρελαίου παγκόσμια να μην ανακάμψει ποτέ. Και αυτό εκ των πραγμάτων, θα έχει σοβαρές συνέπειες στην οικονομία των παραγωγών χωρών. Όπως αναφέρει επίσης, το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων, η επιδημία του κορωνοϊού και η πτώση των τιμών του πετρελαίου που ακολούθησε, “ώθησαν ορισμένα στελέχη του ΟΠΕΚ να αναρωτηθούν εάν η απότομη μείωση της ζήτησης αυτής της χρονιάς αλλά και των συνεχών διακυμάνσεων μήπως θα πρέπει να τους οδηγήσουν σε ορθότερη διαχείριση των αποθεμάτων καθώς πλησιάζει ίσως η εποχή τέλους του πετρελαίου"! Να προσθέσω εδώ ότι ο ΟΠΕΚ είναι ο πιο ισχυρός υποστηρικτής του (χρήσης) πετρελαίου από την ίδρυσή του πριν από 60 χρόνια.
Υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι του ΟΠΕΚ, ισχυρίζονται ότι οι μακροπρόθεσμες προβλέψεις του ίδιου του Οργανισμού σχετικά με την παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου θα πρέπει να αναθεωρηθούν σε μια μόνιμη μείωση. Όμως η επίσημη θέση του ΟΠΕΚ απέχει πολύ από την παραπάνω απαισιόδοξη άποψη. Οι αναφορές αυτές του Reuters προκάλεσαν έντονο παγκόσμιο ενδιαφέρον: διότι αν μεταξύ άλλων συζητείται στα παρασκήνια του Οργανισμού των χωρών παραγωγής πετρελαίου, το τέλος της «εποχής του πετρελαίου» τότε πρόκειται για μια πραγματικά σοβαρή αλλαγή στην υπάρχουσα κατάσταση, η οποία θα αναγκάσει χώρες διαφορετικές μεταξύ τους, όπως η Ρωσία, ο Καναδάς ή η Νορβηγία, να επανεξετάσουν τα σχέδιά τους για το μέλλον.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Δύση, τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, με άλλοθι συγκυριακές οικονομικές κρίσεις, καλυπτόμενα πίσω από ανώνυμες (και μερικές φορές επώνυμες) πηγές, να δηλώνουν επισήμως ότι η “εποχή του πετρελαίου” έχει ήδη παρέλθει ή πρόκειται να παρέλθει οσονούπω. Στην υφιστάμενη κρίση, το οικονομικό σοκ του κορωνοϊού, στην πραγματικότητα, δεν πρόσθεσε τίποτα το καινούργιο στην μακροπρόθεσμη εικόνα της αναμενόμενης ούτως ή άλλως μείωσης της ζήτησης πετρελαίου. Απλώς προστέθηκε στη γνωστή ...λίστα η οποία περιείχε προηγουμένως μόνο δύο στοιχεία: τα μέτρα για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την άνευ προηγουμένου ανάπτυξη τεχνολογιών πράσινης ενέργειας. Κατά συνέπεια, αυτοί οι δύο παράγοντες συμπληρώνονται τώρα με τη θέση ότι ο κορωνοϊός θα καταστρέψει την οικονομία του πλανήτη, και αυτό σημαίνει ότι οι προηγούμενες ποσότητες ζήτησης πετρελαίου δεν θα επιτευχθούν ποτέ. Με άλλα λόγια δηλαδή, ο κορωνοϊός θα προκαλέσει αυτή την αλλαγή με τη νέα συμπεριφορά των καταναλωτών. Ουδέν αναληθέστερον. Η μέχρι τώρα συμπεριφορά των καταναλωτών δείχνει το εντελώς αντίθετο.
Ακόμη κι αν χρειαστούν για την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας στο σύνολό της, δύο ή τέσσερα χρόνια, θεωρείται φυσιολογική μια επιβράδυνση της αύξησης της ζήτησης πετρελαίου. Αναφορικά δε με τις αλλαγές και τη συμπεριφορά στον εργασιακό τομέα, που θα επιφέρει η “τεχνολογική επανάσταση”, μην ξεχνάμε ότι το ζήτημα για παράδειγμα της μετάβασης ενός σημαντικού μέρους των υπαλλήλων σε εργασία εξ αποστάσεως ξεκίνησε από το 2004 και από την αρχή της εποχής του Διαδικτύου. Όμως τα περισσότερα από τα πειράματα αυτού του είδους δεν έφεραν επιτυχία. Ο λόγος; Απλούστατα όπως αποδείχθηκε, η πειθαρχία και η παραγωγικότητα σημειώνουν κάθετη πτώση όταν οι υπάλληλοι εργάζονται εξ αποστάσεως ενώ οι συνάδελφοί τους που εργάζονται στο γραφείο έχουν προσωπική επικοινωνία με τα αφεντικά τους και καθοδηγούνται καλύτερα στην "πολιτική του γραφείου".
Αν ανακαλυφθεί ωστόσο κάτι που μπορεί να αντικαταστήσει τις μηχανές εσωτερικής καύσης, ή που θα είναι άκρως ανταγωνιστικό στα ηλεκτρικά οχήματα, στα ηλεκτρικά φορτηγά και τα πλοία μεταφορών εμπορευματοκιβωτίων, τότε η ζήτηση του πετρελαίου είναι βέβαιο ότι δεν θα ανακάμψει.
Όσο για την αναγκαστική εγκατάλειψη του πετρελαίου ή τη θέσπιση δασμών στους υδρογονάνθρακες σε χώρες που ενδιαφέρονται για τον “αγώνα για τη διάσωση του κλίματος” (δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Ένωση), η εμπειρία του Εμανουέλ Μακρόν με τα “κίτρινα γιλέκα” (των οποίων οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν μετά την εισαγωγή του δρακόντειου περιβαλλοντικού φόρου) δείχνουν ξεκάθαρα ότι η προσπάθεια οικοδόμησης μιας οικονομίας - χωρίς υδρογονάνθρακες - με διοικητικά μέτρα είναι μια πολύ κακή και επικίνδυνη ιδέα και επικίνδυνη όχι για τους παραγωγούς πετρελαίου, αλλά για εκείνους τους πολιτικούς που βιώνουν “πράσινες ψευδαισθήσεις”.
Παραδόξως, εδώ πρέπει να σημειωθεί, ότι σε χρονικές στιγμές “μεγάλης ανησυχίας” για το μέλλον κάποιου κλάδου φυσικών πόρων, οι επενδύσεις σε αυτόν τον κλάδο αποδεικνύονται οι πιο ελκυστικές.
Δεδομένης όμως της χρόνιας έλλειψης επενδύσεων στη συμβατική παραγωγή πετρελαίου τα τελευταία χρόνια, είναι πολύ δυνατόν να παρατηρήσουμε ότι μετά την επιδημία, η ζήτηση θα ανακάμψει, αλλά επειδή ο όγκος του πετρελαίου δεν θα είναι αρκετός για να καλύψει τη ζήτηση, τα κράτη - μέλη του ΟΠΕΚ να προχωρήσουν σε κατακόρυφη αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Και σε αυτό το σενάριο, είναι πολύ πιο πιθανό από ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά.



Δεν υπάρχουν σχόλια

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.